De Grote Muur marathon - De Verboden Stad in Beijing

Geschreven op 18 mei 2008.

De Verboden Stad van Beijing

Vrijdags maakten we een rondwandeling door het centrum. De zon scheen ‘volop’. In het centrum van de stad kun je wel de smog merken. Het zonlicht is niet echt fel maar wat diffuus. Vlakbij de grond is de lucht wel degelijk warm. De temperatuur overschrijdt met gemak de vijfentwintig graden. We bezochten het Tian’an Men Plein ofwel het Plein van de Hemelse Vrede. Daar had in 1989 de studentenopstand voor meer democratie plaatsgevonden. De opstand werd bruut neergeslagen met ettelijke doden tot gevolg. Het plein is wijds. Het is ca 400 meter breed en 800 meter lang. Aan de voorzijde van het plein staat een indrukwekkende, 40 meter hoge oude stadspoort, de Qian Men. Aan weerszijden van het plein staan de Grote Hal van het Volk en het Chinees Nationaal Museum. Het zijn betonnen bouwwerken die allebei zijn opgetrokken in de kenmerkende strakke, communistische bouwstijl. Aan het einde van het plein begint de ommuring van de Verboden Stad, de oude keizerlijke residentie met zijn vele tempels. Midden op het plein staat het mausoleum van partijleider Mao Tse Toeng.

Op het immense Tian’an Men Plein vond een grappig voorval plaats. We kwamen met een groep toeristen uit de ondergrondse voetgangerstunnel het plein opgelopen en zagen even verderop een jonge vader staan met zijn dochtertje. Toen we naderbij kwamen zagen we dat het meisje een wat merkwaardig kapsel had. Haar hoofd was met een tondeuse vrijwel geheel kaal geschoren. Alleen hier en daar waren nog wat plukjes haar zichtbaar. Nog dichterbij gekomen zagen we pas echt de vorm van de overgebleven plukken haar: het cijfer 2008. We voelden al een lach opkomen en voorvoelden wat we aan de andere zijde zouden zien. En jawel hoor, daar stonden de vijf Olympische ringen. Uit onze toeristengroep steeg gejoel op. De camera’s klikten volop. Het arme meiske werd er helemaal beduusd van en stond er hulpeloos bij. Ze stond op het punt te gaan huilen. En pappie? Die keek op een afstandje geamuseerd toe! Ik hoop voor hem dat zijn dochter foto’s van dit kapsel later nooit onder ogen zal krijgen. Dat wordt hem nooit vergeven! Hij zal heel wat uit te leggen hebben….

Onze tocht ging vervolgens naar de Verboden Stad. Dit is een ommuurd complex van ca 800 x 1.100 meter met vier grote pleinen. Op de grens van het tweede en derde plein staat een imposant bouwwerk op een verhoging: de Hal van de Opperste Harmonie. Deze hal werd gebruikt voor belangrijke gebeurtenissen zoals de kroning van een keizer. De Verboden Stad werd voltooid in 1420 na Chr. en diende bijna 500 jaar voor 24 keizers. Tot in de jaren 20 van de vorige eeuw was het exclusieve domein van het keizerlijke hof en hoogwaardigheidsbekleders.

Bovenop de toegangspoort van de Verboden Stad, was het mogelijk om je om te kleden tot een traditionele Chinees uit de Oudheid en je te laten fotograferen. En jawel, Steven en ik hebben de ontzettende toerist uitgehangen. We hebben ons laten uitdossen tot staande schemerlampen. Ons gewaad was een felgele zijden kimono met rode borduursels, veelal draken erop. Om de gordel zat een brede rode (judo)band en om de schouders een grijze, fijngeborduurde cape, afgewerkt met een felblauwe kraag. Op onze hoofden hadden we een ronde lampionachtige hoed met een brede gele rand en Pruisisch aandoend uitsteeksel er bovenop. Het zag er niet uit….

Op het eerste plein van de Verboden Stad kwam ik een grappig souvenir tegen: een traditionele Chinese rijstplukkershoed. Omgerekend in euro’s kostte hij slechts drie euro. Het is een ronde, puntige hoed van stro waarin drie Chinese karakters waren ingevlochten. De karakters voor: China, Beijing en de Verboden Stad. Het karakter China is voor een westerling heel makkelijk te herkennen. De Chinezen zeggen “Middenrijk” als zij China bedoelen. Middenrijk is visueel heel treffend weergegeven: het is een liggende rechthoek met een verticale streep precies door het midden. De rijstplukkershoed was uit oogpunt van bescherming tegen de warme zon een gouden zet. De brede rand hield de zon weg uit mijn nek en mijn gezicht koel. Bovendien was aan de binnenzijde een rand gevlochten waardoor de hoed nauwelijks contact had met het hoofd. Het voorkwam zo een klam zweterig hoofd. Deze hoed was mijn mascotte van deze vakantie. Ik heb ‘m ook gedragen tijdens de marathon en heb ‘m zelfs meegenomen naar Rotterdam. Het grappige was dat Chinezen zelf absoluut niet gezien wilden worden met zo’n voorwerelds hoofddeksel. Veel te achterhaald. Echter, een westerse toerist met zo’n rijstplukkershoed vonden zij prachtig. Ik heb zelden zoveel lachende reacties geoogst tijdens een marathon, ook van de marathonlopers.

Na het bezoek door de Verboden Stad maakten we met (naar achteraf bleek) een illegale riksha een toer door een hutong en streken daarna neer aan een aangenaam terras aan een van de drie meertjes ten noorden van de Verboden Stad. Wat smaakte het biertje daar toch goddelijk na een dag hard werken!

Tags: Landschappelijke marathons