Prachtige rondreis in Oman rond de marathon van Dubai - Van Muscat naar Sur
Artikelindex
Van Muscat naar Sur
Voor een rondreis door het binnenland van Oman is een auto met vierwielaandrijving een aanbeveling en voor een trip door de woestijn een absolute must. Dat merkten we direct al op de eerste twee dagen toen we nog in het kustgebied rondtoerden. Op onze eerste rondreisdag werd onze asfaltweg naar de kustplaats Sur gaandeweg steeds smaller. Daarna ging de weg over in een zandweg en veranderde uiteindelijk een smal pad dat behoorlijk steil kon stijgen of dalen. Een stadsauto had het hier erg moeilijk gehad. Na ca twee uur in een vrijwel volstrekt verlaten gebied te hebben gereden, kwamen we uiteindelijk weer terecht op de hoofdweg naar Sur en maakten we een tussenstop in Wadi Shab. Dit is werkelijk een schitterende wadi in een karstgebied (met witte kalksteenrotsen en smalle kronkelige canyons) waar het water een diepe kloof heeft uitgesleten. In de rivierbedding lagen in het begin witte kiezelstenen. De stenen werden gaandeweg steeds groter en werden uiteindelijk grote witte rotsblokken. Tussen de rotsblokken liep een smal pad waarover lopers meestal van steen naar steen moesten stappen. Het water in de diepere delen van de wadi was diep groenblauw van kleur. We waren een van de weinige toeristen in deze wadi. Een paar jonge rondtrekkende Duitsers hadden besloten om in de wadi te overnachten en waren bezig om tenten op te zetten. Zij hadden een schitterende plek uitgekozen met een fraai uitzicht op de wadi door een steil, canyonachtig gedeelte met een rivierbedding van hagelwitte stenen.
| |
|
| |
|
| |
|
In Sur hebben we ’s avonds een rondwandeling gemaakt over de strandboulevard. Het was royaal boven de 20 graden, aangenaam warm. In de branding nam ik een bijzonder natuurverschijnsel waar: het groen oplichten van golven in de branding. Kennelijk leefden in het water veel algen die bij een behoorlijk beweging (een afgifte van kinetische energie) licht uitstraalden. De morgen daarna trokken we door naar Ras Al Hadd om daar de in het strand eierenleggende schildpadden te zien. Helaas maakten we daarbij een misrekening. De schildpadden komen alleen ’s nachts aan het land en wij waren daar om het middaguur op een totaal verlaten strand. Op het strand maakten we in onze argeloosheid een tweede misrekening. Het strand bestond uit los, mul zand. Dit was ideaal om onze four wheel drive, een gloednieuwe Toyota Landcruiser, te testen. Hans reed de auto 10 - 15 meter het strand op, draaide het stuur een beetje naar rechts zodat we niet direct amfibisch in de Indische Oceaan hoefden te eindigen en…….. we zaten vast in het zand! De auto stond stil maar de wielen draaiden door en groeven zich al dieper en dieper het zand in. Wat was wijsheid? We stapten uit, maakten de achterkant van alle wielen vrij van los zand, legden daar de vloermatten van de auto onder en probeerden de auto voorzichtig naar achteren te rijden. Geen succes. We hadden het geluk dat we nog in de bewoonde wereld waren van een jonge Omani met vrouw en kinders, rijdend in een nieuwe four wheel drive, kwam ons te hulp. Hij gaf aan dat we nog veel meer zand onder de auto moesten weghalen en liet veel lucht uit alle vier banden ontsnappen waardoor de banden slapper en platter werden en meer grip in het zand zouden krijgen. Tijdens ons graven kwam een lokale visser langs met een markante four wheel drive model: pick up. De visser was een joviale vent en had een ca 30 meter lange en ruim 3 cm dikke sleeptros bij zich. De visser en de Omani hadden nu onze Toyota er in een handomdraai eruit. Klasse!
Tags: Stedenmarathons