Op zondag 7 april 2013 heb ik voor de tweede keer deelgenomen aan de marathon van Parijs. Het was een heerlijke dag en wat een verschil met 15 jaar geleden! De marathon is nu echt een publiekstrekker geworden en niet meer een feestje voor de renners alleen. De sfeer zat er goed in en de zon deed ook nog een duit in het zakje. Tijdens het lopen heb ik op diverse plaatsen uitgebreid de tijd genomen om mooie fotoshots te maken. Ik denk hierbij aan de oever van de Seine, aan de overkant van de Île de la Cité en nabij de Eiffeltoren en de vele dansgroepen langs het parcours.
Jeruzalem heeft sinds maart 2011 een volledige marathon na bijna 20 jaar het moeten doen met een halve marathon. Het is in mijn ogen een gouden zet geweest en ik ben blij dat ik deze marathon in 2013 heb gedaan. Jeruzalem is een uitzonderlijke en fascinerende stad. Het is een plaats waar drie nauw verwante wereldgodsdiensten samenkomen en daar ook hun heilige plaatsen hebben. Ik gebruikte zoëven expres de woorden nauw verwant want de drie godsdiensten hebben voor een belangrijk deel dezelfde bron: het Oude Testament is de basis van de drie godsdiensten. Ook de voorgeschreven leefregels in de Tien Geboden zijn vrijwel identiek binnen de drie religies. De meeste mensen weten dit niet en dat in voorbije eeuwen -en ook nu nog - zoveel fricties zijn tussen de gelovigen van de drie stroningen is dan eigenlijk verbazingwekkend
De plaatsen waar marathons worden gehouden, worden steeds talrijker. Waar ook ter wereld, vrijwel elk land organiseert tegenwoordig wel een of meer marathons. Dat heeft grote voordelen. Zo wordt het steeds makkelijker om een marathon te koppelen aan een enerverende vakantie in verre oorden. Dubai is een zo’n marathonbestemming. Deze marathon leent zich perfect om te combineren met een meerdaags bezoek aan Dubai zelf, en ook met een bezoek aan de omringende landen in de Golfregio. Hans Moerman (oud-Road Runner) en ik besloten om dit te doen met een rondreis door Oman. Dat was een gouden zet vol met verrassingen. Het Arabische schiereiland is voor het overgrote deel (ca 95%) een zandbak, behalve het uiterste oosten daarvan. Daar zijn naast woestijnen ook wadi’s (al of niet droge rivierbeddingen), palmboombossen, bergen en fjorden in Musandam, aan de ingang van de Perzische Golf). Dit afwisselende landschap ligt in Oman. Voordat we op pad gingen hadden we al in grote lijnen ons plan getrokken. Het werd een memorabele rondreis door Oman met een grote afwisseling van cultuur, natuur, historie en sport.
Ken je die mop al van de 47.000 marathonlopers die naar New York gingen? Nee? “Ze liepen niet.” Deze mop is de actuelere versie van een mop van Max Tailleur uit de oude doos over de twee Amsterdammers die naar Parijs gingen, want die gingen ook niet.
Sinds 2007 loop ik vrijwel jaarlijks in de zomermaanden ergens in de Alpen een bergmarathon. Het is een van de subseries uit m’n totale marathonprogramma zoals de Europese hoofdstedenreeks en de ‘kleine eilandenreeks’ in de Middellandse Zee en de Noordzee. Ik had in 2001 en in 2009 al in Val de Travers (in het uiterste westen van Zwitserland) een marathon gedaan, Liechtenstein in 2007 en Zermatt (langs de Matterhorn) in 2010. Het waren stuk voor stuk erg fraaie marathons met elk een eigen uniek element. Zo biedt de Val de Travers marathon een spectaculair uitzicht bovenop een berg. Je staat dan aan de rand van een 200 – 300 meter loodrechte rotswand die de vorm heeft van een halve cirkel en met een doorsnede van ongeveer een kilometer. Je waant je haast aan de krater van een grote vulkaan. De marathons van Liechtenstein en Zermatt lijken vrij sterk op elkaar. Het marathonparcours gaat over grote delen van beboste bergen met af en toe een dorpje voor de afwisseling. Bij de Liechtenstein marathon biedt de top van de eerste berg een prachtig uitzicht over het dal waar de Bovenrijn met grote bochten naar binnen kronkelt. De finish van de Zermatt marathon is spectaculair. De laatste paar kilometers gaan nogal steil omhoog. Wandelen is voor vlakkelandlopers als ik vrijwel onontkoombaar. Het parcours loopt een kilometer langs een tandradbaan van een Zwitserse spoorwegmaatschappij omhoog. Rechts staan hekwerken en vangnetten om lopers voor een onfortuinlijke val van enkele honderden meters te behoeden. Op de achtergrond is bij helder weer –en dat hadden we toevallig die dag- de kromme spitse top van de Matterhorn zichtbaar. Maar hoe zou de Swiss Alpine marathon zijn? Ik kon me er geen goed beeld bij voorstellen. Waarschijnlijk zou hij wel lijken op de Liechtenstein marathon omdat deze marathons hemelsbreed ca 50 km van elkaar zijn verwijderd. Hoe anders zou hij blijken te zijn….
