De Sylvesterloop van Săo Paulo: pirates of the Carribean
Sinds 1924 wordt op Oudjaarsdag in Săo Paulo een aardig loopevenement georganiseerd: de Sylvesterloop (uma corrida da Săo Silvestre). Het is een groots loopevenement. Ca 30.000 deelnemers nemen er aan deel, terwijl de afstand maar 15 km is. Voor een geregelde marathonloper is de afstand goed behapbaar, maar de zomerse temperaturen en het nogal sterk golvende parcours van Săo Paulo maken het dat deze loop toch wel pittig is. Op internet had ik enthousiaste verhalen over deze loop gelezen en het leek me een aardige loop om eens mee te maken. Volgens het internetcommentaar is deze loop de grootste (wat toeschouwersaantallen aangaat) van Zuid-Amerika en de sfeer te vergelijken met die van New York. Dat belooft wat! Om wat aan dat sfeertje bij te kunnen dragen, leek het me een prima idee om in een grappige uitdossing de Sylvesterloop te gaan doen.
Via de receptie van het hostel Paulicea (een echter aanrader!) in Săo Paulo kreeg ik een adres van een feestartikelenwinkel in hartje centrum van de stad. Dat was een schot in de roos. Ik liep net de zaak binnen en zag een prachtige zeeroverskapiteinsmuts: eentje van het model Jack Sparrow van de Pirates of the Carribean. In de winkel had men ook nog een zeeroverskostuum en een fraai zwaard met schede. Het kostuum bestond uit een lang witte pully met lange mouwen en een onderzijde die over de zwarte lange broek moest hangen en waarvan de grof gekartelde onderkant onder de zwarte (mouwloze) hes uitstak. Verder had ik een zwarte ooglap. De zeeroversmuts was erg fraai. Het was van zwartfluwelen muts die -net als een Franse steek- dwars op het hoofd staat. De bovenzijde is bezet met witte donsveren. Aan de onderzijde zat een rode rand. Boven op het zwarte vlak aan de voorzijde zat een klein plakkaat van een geel doodshoofd met twee gekruiste beenderen. Aan de achterzijde hingen lange zwarte sliertige haren. Het zag er niet uit! Missie 1 was naar m’n indruk al geslaagd. In het hostel veroorzaakte m’n uitdossing hilariteit en gelach. Ik vond het prima zo. Het was een goed voorteken!
In het hostel waren nog meer gasten die aan de Sylvesterloop gingen deelnemen, en zelfs Paulo, een sympathiek jonge leraar geschiedenis die in de vakantietijd een bijbaan als receptionist had, liep mee. Het werd zijn eerste 15 km-loop. Het was me de dagen daarvoor al opgevallen dat deze loop in Săo Paulo een happening is waar iedereen naar toe leeft. Bij herhaling kreeg ik de vraag of ik ook aan de loop ging deelnemen. De start en de finish waren op de drukke Avenida Paulista, zeg maar de Fifth Avenue van Săo Paulo. Daar was halverwege de avenue ook een podium gebouwd in een grote poort over de Av. Paulista. Rond middernacht zou daar het feest losbarsten. Săo Paulo is een welvarende, westerse stad. Deze stad maar ook Brazilië heeft mijn verwachtingen verre overtroffen. In m’n hoofd had ik nog achterhaalde verwachtingen van een zwaar overbevolkte, uit zijn krachten gegroeide stad in een ontwikkelingsland, maar niets is minder waar. Săo Paulo is –voor zover ik heb kunnen zien- heel ordelijk en modern. En het land Brazilië is echt booming.
Om even na half acht in de morgen gingen we vanuit het hostel op pad naar de Av. Paulista. De start was om 9.00 uur in de ochtend en ik had m’n mederenners aangegeven dat we wel erg vroeg op pad gingen. Ons hostel lag namelijk op nog geen vijf minuten lopen van de start. De andere lopers gaven aan dat ze toch wel vroeg op de avenue wilden zijn, om nog een beetje acceptabele plaats in het startveld te kunnen hebben. Voor mij was een plek voor in het deelnemersveld van minder belang. Ik liep hier om van de sfeer te proeven en niet voor een snelle tijd. Maar goed, je kunt beter te vroeg ergens aankomen dan te laat, dus ik ging mee.
M’n piratenoutfit bleek een schot in de roos. Ik weet niet met hoeveel mensen ik op de foto ben geweest. Zelfs de Braziliaanse televisie had me gespot en had een interview afgenomen. Ontzettend jammer was dat ik (nog) geen Portugees spreek, want dat had nog meer interactie met de mensen kunnen geven. Niettemin het was leuk begin. Ook tijdens het lopen heb ik talloze malen: “Hé, pirata!” of “Hé, Jack Sparrow!” gehoord.
Het hardlopen viel me eerlijk gezegd vrij zwaar. Dat lag niet aan het kostuum, maar aan de hoge temperaturen. Het werd op een gegeven moment 28 graden, terwijl mijn lichaam nog aan de koude Europese temperatuurwaarden gewend was. Ik was pas twee dagen in Brazilië. Săo Paulo ligt vrijwel op de Steenbokskeerkring op ongeveer 23,5 graden zuiderbreedte. Op 21 december staat de zon loodrecht op de Steenbokskeerkring en is bij heldere dag de hitte van de zon maximaal. De golvingen van het parcours vielen per saldo toch mee. Ik heb zelden hoeven te wandelen. Wellicht dat het ook meespeelde dat de Sylvesterloop slechts 15 km was en ik niet erg zuinig hoefde om te gaan met m’n energie. Met een tijd van 1.50.20 uur passeerde ik de finishlijn op de Av. Paulista. Dat is wel ruim 47 minuten langzamer dan m’n pr op de Zevenheuvelenloop van ca 15 jaar terug. De Zevenheuvelenloop is in november en dan is de temperatuur veelal rond de 10 graden. Maar goed, het is wel appels met peren vergelijken.
Het grappigste tafereel kwam pas na de finish. Op ca 500 meter na de finish lag een groep loopsters op het wegdek. De dames hadden dikke pret en hun vrienden of echtgenoten maakten foto’s. Gezien hun uitgelaten stemming, kon ik –als zeeroverkapitein Jack Sparrow- nog een duit in het zakje doen. Ik besloop de dames van de achterzijde en met een luide kreet sprong ik in de groep en legde ik m’n zwaard op de keel van een van de dames. Het was even schrikken voor de dames, maar toen ze zagen wat er aan de hand was, schoten ze in de lach. We hebben er een nog een leuke fotosessie van gemaakt.
Tsja, het was een korte, maar zeer memorabele loop geweest. Dat ik aan het einde van de loop op het wegdek nog zou liggen te ‘rollebollen’ met Braziliaanse dames en wel op een van de drukste verkeersaders van de stad en ook nog op de Braziliaans tv ben geweest, dan had ik vooraf nooit kunnen bevroeden. Onverwachte gebeurtenissen zijn leuk. Die zijn de krenten in de pap. Ik hoop in de toekomst vaker in Brazilië terug te komen om te kunnen hardlopen. Săo Paulo en Rio de Janeiro hebben in ieder geval een marathon, en het land kent schitterende trails. Dat belooft wat!
Dus ik besluit met: “Brasil, gostei imenso. Obrigado por tudo e até logo!”
(Brazilië, hartelijk dank. Bedankt voor alles en tot ziens!)
Raymond
Tags: Overig