De marathon van Buenos Aires: tango aan de Rio de la Plata

Argentinië heeft op enige wijze mij altijd gefascineerd. Het is een onverwacht groot land. Qua oppervlakte is het bijna net zo groot als India (2.780.400 km2 versus 2.973.190 km2). Alleen wonen er niet 1,3 miljard mensen maar slechts 44 mln. Voorwaar een prima uitgangspunt om een rondreis door het land te maken zonder de hinder van overbevolking en milieuproblematiek. Bijna een derde van de bevolking woont in de grote metropool Buenos Aires dat ook wel het Parijs van het zuidelijk halfrond wordt genoemd. Zuid-Amerika is wat hardlopen betreft een vrij onontgonnen gebied voor mij. Ik had in mei 2016 de prachtige marathon van Rio de Janeiro gedaan (een echte aanrader overigens) en verder op Oudjaarsdag 2013 de gezellige Silvester Run van São Paulo (een 15 km-loop), maar voor het overige is de kaart nog geheel leeg.

Wat loopevenementen betreft in Zuid-Amerika is mijn verlanglijst nog lang. Naast fantastische trails door het Andesgebergte wil ik in de toekomst ook enige marathons gaan doen op bijzondere locaties zoals in Machu Pichu en op het Paaseiland en enkele hoofdsteden van naam zoals Lima, Santiago de Chile en uiteraard Buenos Aires.

Mijn voorbereiding op deze marathon was niet echt ideaal te noemen. Ik liep gedurende de voorafgaande weken weliswaar elke zondag een 15 km-duurloop rond de Rottemeren, en de looptijden werden steeds scherper, maar het belangrijkste is wat in de laatste dagen voor de wedstrijd gebeurt. En daar zat ‘m juist de crux. Ik had over de laatste drie nachten voor de marathon een fors meerdaags slaaptekort opgelopen en wist uit ervaring dat dit minimaal een half uur extra looptijd zou opleveren. Verder was het weer in Buenos Aires voor mij niet het ideale loopweer. Ik ben geen warmweerloper en mijn hele systeem loopt vast bij een temperatuur boven de 25 graden. En het was op de dag van de marathon een zonovergoten dag met temperaturen riant boven de 30 graden. Ik verwachtte de man met de hamer zo tegen de 30 km tegen te komen. En dat bleek later een juiste inschatting te zijn.

Op kwart voor zes stond ik op en stond een kwartier later buiten om met de taxi naar de startlocatie te gaan. Deze lag in de wijk Nuñez ca 15 km ten westen van de centrumwoonwijk Recoleta waar m’n hostel lag. De exacte start/finishlocatie was in het Parc Norte, net ten westen van het vliegveld Aeroparque Jorge Newbery met alleen binnenlandse vliegbestemmingen en naar de buurlanden in Zuid-Amerika. In de taxi zag ik net de goudgele zon boven de horizon oprijzen. Een prachtig, haast sacraal moment. Om even voor half zeven kwam ik op de startlocatie aan. Het was er nog verrassend rustig terwijl een klein half uur later de marathon zou beginnen. Op een groot grasveld naast de boulevard Avenida de Presidente Figueroa Alcorta was het marathondorp ingericht. Ik liep wat rond om alles van nabij te bekijken en moest daarna toch snel naar het lopersveld toe wat die was in nog geen 15 minuten behoorlijk gevuld geraakt. In totaal deden in de 2017-editie zo’n 12.500 lopers mee, en is daarmee qua grootte goed vergelijkbaar met de marathon van Rotterdam met zo’n 14.000 deelnemers.

Korte beschrijving van het parcours
Om zeven uur viel het startschot en de massa kwam in beweging. Het parcours over de eerste kilometers loopt door een park en is prettig groen en heeft een schone lucht. De vorm van het parcours is in wezen heel eenvoudig: het heeft de vorm van een boomerang met het middenboogpunt omhoog. De eerste 15 km loopt parallel aan de laatste 15 km die door het havengebied en langs de kustlijn loopt. Het aardige van deze marathon is dat het langs diverse bezienswaardigheden loopt zoals de grote obelisk aan de centrale verkeersader Avenida de 9 Julio, het grote Columbustheater (Le Teatro Colón, zeg maar de Scala van Buenos Aires), de Catedral Metropolitana die lijkt op een Griekse tempel met zijn zuilengang aan de voorzijde en een driehoekig fries, langs het park van het imposante Casa Rosada (het Roze Huis) en twee voetbalstadions: Estadio Alberto J. Armando, in de volksmond ook wel La Bombonera (het Snoepje) genoemd van de voetbalclub CA Boca Juniors in de volkswijk Boca), en het stadion Estadio Antonio Vespucio Liberti van aartsrivaal CA River Plate. Verder gaat de marathon door afwisselende wijken zoals de chique woonwijk Monserrat met statige woongebouwen en paleisachtige kantoorgebouwen. Verderop langs de Avenida 9 de Julio gaat het parcours door een woon/industriegebied San Telmo dat in herontwikkeling is. Daarna vervolgt de route door de (deels verarmde) volkswijk La Boca met knusse straatjes met veel groen en typische Spaansbarokke geveltjes. Vervolgens loopt de route op de grens van een ecologisch reservaat en de moderne wolkenkrabbers van de noordzijde van de wijk Monserrat. Daarna loopt het parcours langs het havengebied van Buenos Aires om ten slotte over de kilometerslange boulevard langs de luchthaven weer te eindigen in de wijk Nuñez.

De opvallendste momenten
Elke marathon heeft zijn bijzondere momenten die in je geheugen gegrift blijven staan, zo ook die van Buenos Aires. Mooie herinneringen bewaar ik aan het begin van de marathon door het groene park waar de zon zijn nog niet zo sterke zonnestralen door de boomkruinen zond. Op dat moment was het nog lekker fris, ik schat zo’n 15 graden. Daarna vond ik de Avenida 9 de Julio ook imposant. Het is een iets bredere boulevard dan de Champs Elysees met drie flinke groenstroken in het midden en af en toe een bijzonder object zoals de Obelisk.

Grappige momenten waren er ook. Drie springen met kop en schouder er bovenuit. De eerste vond net na de 10 km plaats. Er stond langs de kant een groep van acht zangers/acteurs met wit geschminkte gezichten met zwart/grijs/witte kostuums. Zij zongen prachtig meerstemmig meeslepende liederen. Zij ontlokten bij enige marathonloopsters sambadansjes en dit was ook een schitterend fotomoment. De zanggroep poseerde spontaan en deed dat op een fantastisch leuke manier. Er luidt een gezegde: ‘een plaatje zegt meer dan 1000 woorden’ en dat was ook nu het geval. Deze foto sprak boekdelen.

Het tweede moment was een kleine vijf kilometer verderop bij het Bombonera voetbalstadion. Er stond een groep Boca-voetbalsupporters/muzikanten, gekleed in ietwat clowneske outfit en in de clubkleuren blauw en geel muziek te maken. Achterin de groep stond een jonge knaap met een grote trommel en zag mij een foto maken. Hij begon breed te lachen en kwam met zijn grote trom snel naar voren voor de fotoshoot. En als een volleerd toneelspeler poseerde hij hartstochtelijk naast me met zijn linker arm gestrekt en in zijn hand een dikke gepluimde trommelstok. Prachtjoch! Een paar dagen later heb ik de La Boca stadiontour gedaan. Erg leuk om dit allemaal van dichtbij mee te maken en om wat te weten te komen over de clubhistorie. Stervoetballer Diego Maradona heeft tezamen met nog zo’n tien andere stervoetballers een manshoog standbeeld in de hal van de hoofdingang. Hij heeft ook overigens zijn eigen VIP-box in het stadion.

Het derde moment was een danspaar dat de tango deed in klassiek Argentijnse kostuums. De vrouw droeg een felrode wijde jurk van dunne stof met een brede gouden bies aan de onderzijde van haar jurk en om de korte mouwen. De jurk was aan de rugzijde niet geheel gesloten, ter hoogte van het schouderblad was een grote ruit, die de jurk in wezen in twee delen verdeelde. Het kostuum van de man vond ik ietwat merkwaardig. Hij droeg een wit hemd met een witte bef en een hoge omgeslagen kraag. Daarover droeg hij een gitzwart jacquet/jas met heel nauwe lange mouwen en daaronder een brede zwarte ceintuur die hij strak had aangesnoerd. Zijn onderstel was haast hilarisch. Het bestond uit een breed uitlopende plooibroek, zo ongeveer model Volendam met daaronder stevige hooggehakte tangoschoenen. Op zijn hoofd had hij een lage, zwarte bolhoed met een brede rand. De man kwam op mij over als een dansende vogelverschrikker, maar eerlijk is eerlijk, zij beiden dansten de tango met verve. Een paar dagen later heb ik een wervelende tangoshow bijgewoond in het theater Tango Porteño aan de Av. de 9 Julio. Mijn vermoeden dat het kostuum van de tangodanser bij de marathon merkwaardig was, werd daarmee bevestigd.

De verzorgingsposten waren uitstekend georganiseerd. Om de 2,5 km was er een verzorgingspost – aangegeven met ‘hidratación’. Daar waren afwisselend water of blauwe sportdrank te verkrijgen. Vanaf de 20 km waren de meeste verzorgingsposten ook voorzien van bananen en af en toe ook andere etenswaren. Wat ook erg prettig was voor de lopers waren de vele sproeiposten vanaf het halfmarathonpunt. Meestal stond er iemand met een lange tuinslang water te sproeien, maar eenmaal stond ook een brandweerwagen langs de route met lachende spuitgasten. Massaal zag ik de marathonlopers door het regengordijn lopen, maar ikzelf heb er helaas geen gebruik van kunnen maken vanwege m’n camera.

Wat ook een bijzonder punt was, betrof de wandelpromenade langs de monding van de Rio de la Plata met zijn vele vissers aan de kade. In de verte, aan de andere oever van de monding zag ik de contouren van de skyline van Montevideo, hoofdstad van buurland Uruguay. Van verschillende zijden heb ik gehoord dat het ook een erg mooi land moet zijn. Ook iets om in gedachten te houden.

De laatste 10 km waren zwaar voor mij. Dat blijkt met name als ik de twee marathonhelften met elkaar vergelijk. De eerste helft voltooide ik in 3.33.32. (Ik heb speciaal een paar minuten gewacht om allemaal de cijfers 3 op een rij te krijgen, maar drukte de ontspanknop van de camera net een seconde te vroeg in.) De tweede helft duurde bijna een half uur langer. Ik had al op de 25 km aanvechtingen gehad om te gaan wandelen, maar heb dat tot na de 35 km kunnen uitstellen. Daarna heb tweemaal enkele honderden meters gewandeld. Ik was blij dat ik op een weg liep met aan weerszijden bomen die net in blad kwamen. Het gaf nog enigszins schaduw. Korte na het passeren van het 40 km-punt en het voetbalstadion van de voetbalclub CA River Plates, maakte het parcours een laatste knik naar links. Ik liep nu op de weg waar de finishpoort was. Ik zag op mijn horloge dat ik zo rond de 5.30 uur zou eindigen. Hoewel het materieel niets voorstelt, vond ik het toch uit psychologisch oogpunt wel prettig om binnen de 5.30 uur te eindigen en besloot te versnellen. Ik heb m’n doel gehaald, met slechts één seconde speling. Haast een wonder. Blij, moe maar voldaan passeerde ik de finishlijn en liep de grasvlakte op waar ook de andere lopers aan het bijkomen waren.

De uitslagen
Voor de statistieken heb ik volgens de dagbladen het volgende paraat. De marathon werd gewonnen door de Ethiopiër Barnabas Kiptum. Hij passeerde de finishlijn in 2:09:46. Dat was meteen een nieuw parcoursrecord. Gezien de uitdagende weersomstandigheden (felle zon en nauwelijks wind) mag dit als een grootse prestatie worden gezien. De eerste dame was de Ethiopische Amelework Fikado Bosho. Zij kwam binnen met een tijd van 2:35:26. Andere uitslagen heb ik helaas niet kunnen achterhalen aangezien de website van de marathon direct na het loopevenement bijna al een week uit de lucht is wegens onderhoud (....???). Maar goed. Terugkijkend vond ik deze marathon heel geslaagd. Op de dag zelf heb ik uitermate veel genoten en hoop in de toekomst nog een aantal andere marathons en mooie trails in Zuid-Amerika te doen.

Dus:

Argentina, muchos gracias por todos y la hospitalidad. Adiós y a próximo vez!
(Argentinië, hartelijk bedankt voor alles en de gastvrijheid. Tot ziens op de volgende keer.)

Raymond

contentmap_plugin