De marathon van Hong Kong - De marathon

Geschreven op 04 maart 2007.

De marathon
Zondag was de grote dag. Even voor zes uur ging de wekker. Jeroen en ik namen een snel een paar boterhammen als ontbijt. Een collega van Jeroen uit Korea liep ook mee. Hij had behoorlijk getraind maar was de bescheidenheid zelve. Het was zijn bedoeling om binnen vier uur te finishen. De bus bracht ons snel naar de metrohalte vanwaar we naar Hong Kong Island zouden gaan. In de metro zagen we al diverse marathondeelnemers. Bij metrohalte Kow Loon stapten we uit en liepen met de stroom marathonlopers mee. We kwamen aan bij het bagagedepot dat uit een hele rits bussen bestond. Op deze plek kon je werkelijk over de hoofden van de mensen lopen. Dat beloofde wat! Ondanks dat er zoveel volk op de been was, was de stemming heel rustig. Het viel me wel op dat de mensen die we zagen alleen hardlopers waren, mensen van de organisatie en agenten. Publiek was er nauwelijks.

We hadden nog tijd genoeg. Een prima gelegenheid om plaatjes te schieten. Opvallend in Hong Kong zijn de vele reclameborden en vlaggen die over de weg zijn gespannen. Vooral in nauwere winkelstraten biedt het een kleurige en toch ook wel gezellige aanblik. Verder stonden in het stadsdeel Kow Loon waarin we liepen her en der woon/kantoorpanden die op zijn zachtst gezegd een lik verf nodig hadden. In zulke grijze woonkazernes woont de sociaal zwakkere klasse en veelal gelukzoekers van het Chinese platteland. Om 9.00 uur was de start. Het was zwaar bewolkt weer, ca 15 graden en vrijwel windstil. Om te lopen waren deze weersomstandigheden perfect, om plaatjes te schieten was het helaas wat minder. Maar goed het komt zoals het komt. Jeroen en ik vielen op in het deelnemerspubliek. Wij waren een van de weinige westerlingen in het deelnemersveld en waren in lengte ongeveer een kop groter dan de gemiddelde marathonloper. Tussen de vele lopers heb ik nog twee haaien voorbij zien rennen. Het was van een Green Peace-achtige organisatie die aandacht vroeg voor deze pitbull guppen. Verder liep een Chinees mee met een vlaggenstok van ca 3 meter met daaraan een grote rode Chinese vlag. Tijdens de race ben ik hem in totaal drie keer tegengekomen. Ik weet niet of hij werd gesponsord vanuit Peking….

Het marathonparcours liep in het begin langs het westelijk havengebied van Hong Kong. Daar waren ontelbare grote ijzeren containers te zien die als dominostenen op het haventerrein waren opgestapeld. De route liep over doorgaande wegen, meest gelijkend op snelwegen. Aan de rechterzijde lag een woongebied van Kow Loon met rijen hoge wolkenkrabbers van ca 40 verdiepingen hoog. Ze leken haast op rijen populieren op een bergrug. Aan de linkerzijde lag het havengebied met zijn vele containers. Na 10 km ging de route door de lange Cheung Tsing Tunnel. Na de tunnel liep de route door een meer landelijker deel. Het parcours voor ons had de vorm van een vork, of een hoofdletter Y. De beide uiterste benen van de Y waren bruggen over de baai.

Op 15 km kwamen we aan bij de eerste brug, de Tsing Ma Bridge. Voor de brug hebben Jeroen en ik nog geposeerd. Een grote (hang)brug is altijd een dankbare plek om foto's te nemen. Zo ook hier. Op de foto's zijn twee relaxte lopers te zien, die in het geheel niet onder druk staan om een marathon met een pr af te leggen, maar gewoonweg genieten van wat ze tegenkomen. Ik was de hele route druk bezig foto's te nemen. Immers deze marathon ligt op een locatie die bepaald niet direct naast de deur ligt. Deze indrukken waren daarom voor mij heel waardevol. De verzorgingsposten langs de route waren prima voorzien. Er was water, sportdrank, en op verschillende plekken werden energierepen en chocolade uitgedeeld. Voor de schoonmaakdienst lag ook een taak weggelegd. De grond bij een verzorgingspost lag steeds bezaaid met duizenden witte bekertjes. Op de eerste brug begon het te miezeren. Om te lopen was het volstrekt niet hinderlijk. Het nam het klamme effect wat weg. De luchtvochtigheid van Hong Kong ligt regelmatig op 90% en dat geeft gauw een klam gevoel. Verder lijkt het of bij regen meer zuurstof in de lucht zit. Het enige wat van de regen jammer was dat daarmee het uitzicht vanaf de brug minder werd. Op de heenweg naar de tweede brug, de Ting Kau Bridge, kwamen we de eerste lopers tegen. Wat een tempoverschil met ons! Ook de Koreaanse collega van Jeroen kwamen we later tegen.

Het weer was inmiddels opgeklaard toen we bij de tweede brug kwamen. Het was droog en daardoor het uitzicht beter. Op de terugweg op de tweede brug heb ik de vreselijke toerist uitgehangen. Diverse malen liep ik van het deelnemersveld vandaan en liep naar de kant van de brug vanwaar ik fraaie foto's kon maken van de baai richting Kow Loon. Jeroen liep doorgaans een aantal meters voor mij. Het was niet doenlijk om elke keer als ik was gestopt om een foto te maken, te moeten versnellen om zo weer bij te komen

De terugweg was prettig. Voor een deel viel dat te verklaren omdat de tweede brug het hoogste punt in de route was. Verder hadden we het verste punt gehad en stond de rest van de marathon in het teken van de terugreis. Op de terugweg stonden een paar enthousiaste scholieren met borden met in het voor mij volstrekt onbegrijpelijke Chinese schrift. Men zegt dat het Chinees een beeldschrift is. Een woord is een soort tekening. Ik kon er echter geen beelden in herkennen, maar waarschijnlijk zullen het wel aanmoedigingen zijn geweest. Toen ik kenbaar maakte hun borden te willen fotograferen, ontlokte dit enthousiaste reacties en gingen zij spontaan een leuke pose aannemen. Even verderop stond een vriendelijk lachende scholiere met eveneens een bord, maar nu in het Engels "Carry on. Do your best!". Overigens stonden her en der langs de route aanmoedigingsborden.

Langs de route stond nauwelijks publiek. Dat heeft me eerlijk gezegd wel wat verbaasd. Tezamen met een behoorlijk deelnemersveld voor de marathon (ca 5.000 en ca 10.000 voor de halve marathon) was dit toch wel een wat vreemde combinatie. Een mogelijke verklaring hiervoor kan de Chinese werkmentaliteit zijn. Men is zo gefocust op het werk dat kennelijk nauwelijks tijd overblijft voor de leuke dingen. Zo heb ik ervaren dat de winkels op alle dagen van de week open zijn, en wel met dezelfde openingstijden tot ca 18.00 uur. Verder ziet men Chinezen zelden sporten op straat. Waar men wel publiek zag was in de vele overdekte glazen gangen over de snelweg van het ene gebouw naar het andere.

Even na de 32 km gaf ik Jeroen te kennen het tempo iets te willen verhogen. Het parcours van de terugweg was nu hetzelfde als op de heenweg. Dit matigde enigszins de behoefte om zeer frequent foto's te maken. Op de 36 km kwamen we op een nieuw stuk parcours. We moesten via de Western Harbour Tunnel onder de Great (Victoria) Bay door. Daarna kwam een werkelijk indrukwekkend slot van de marathon: het centrum van Hong Kong Island. Het stadsbestuur had gelukkig besloten om één helft van de drukke zesbaansweg af te sluiten. De andere helft stond stampvol met auto's en bussen. We liepen nu langs en tussen torenhoge kantoorgebouwen. Hier voelde ik me nietig, meer nog dan in New York. Het is overigens aardig om te zien dat de architecten hun best doen om bijzondere gebouwen neer te zetten. Daarnaast zijn veel hoge gebouwen voorzien van een bijzondere verlichting en wordt 's avonds op vaste tijden een lichtshow gegeven. Het laatste deel van de marathon liep langs de haven en het Tentoonstellingsgebouw. Op de laatste 500 m stond wel publiek langs de kant met onder andere de 'applausballonnen'. Dit zijn lange ballonnen van ca 1 meter (superstokbroden) die tegen elkaar worden geslagen en dan een hoog klappend geluid maken. Pas na de finish stond wel veel publiek, zelfs rijen dik. Voor een eenvoudige vent als ik ging dit mijn bevattingsvermogen te boven.

Na 4.44.59 uur (goed voor de 2.587^ste plaats) passeerde ik moe maar voldaan de finishlijn. Ik was erin geslaagd om de marathon gedetailleerd vast te leggen met een absoluut fotorecord van mij: 367 foto's. Het is een soort stroboscopisch fotoverslag geworden. Jeroen kwam binnen op 4.52.06 uur (goed voor de 2.903ste plaats). Deze tijden lijken van ons tweeën heel matige tijden, maar daar passen wel enige kanttekeningen bij. De luchtvochtigheid in Hong Kong is constant erg hoog: 90% luchtvochtigheid is heel gewoon. Jeroen had deze marathon puur op karakter afgelegd. In de voorliggende maanden was hij door het werk dermate in beslag genomen dat hij vrijwel geen hardloopschoenen heeft aangehad. De rennende reporter en schrijver dezes had met zijn stroboscopisch fotoverslag behoorlijk wat tijd verloren. Ik schat ca 20 minuten. Met name om weer op snelheid te komen wordt op den duur moeilijk. We hebben na afloop nog even in het sportpark Wan Chai Sports Ground gezeten waar de lopers hun zak bagage konden ophalen. Dit park deed me erg denken aan het Central Park omdat het park zo lag ingeklemd tussen de hoge gebouwen.

De eerste atleet bij de mannen , Steven Loruo Kamar uit (naar ik denk) Kenia, kwam binnen op 2.17.02 uur binnen. De eerste vrouwelijke atleet, Rose Kerubo Nyangacha uit Kenia kwam binnen op 2.38.18 uur. In totaal haalden 4.199 deelnemers de finishlijn.

Na afloop gingen Jeroen en ik naar huis. Daar wachtte ons een heerlijk warme douche.

Tags: Stedenmarathons